'Alle pedofielen levenslang'

Televisiemaker en ex-pedofilieslachtoffer Patrick De Witte lanceert radicaal voorstel
GENT - TV-maker Patrick De Witte, onder meer bekend van 'Comedy casino', pleit ervoor pedofielen levenslang op te sluiten.

'Alleen zo kunnen we ons tegen hen beschermen', zegt de Gentenaar, die als kind zelf het slachtoffer werd van een pedofiele buurman.

'Pedofielen hebben pech gehad. Ze hebben hun seksuele geaardheid niet zelf gekozen. Ze zijn wie ze zijn. Maar langs de andere kant zijn ze ook niet te genezen en vormen ze dus een gevaar voor kinderen. Vandaar dat ik maar één echte oplossing zie voor het probleem: alle pedofielen levenslang opsluiten.'

'Meestal probeer ik grappig te zijn. Maar toen ik dit stuk schreef, was ik kwaad. Omdat niemand de waarheid durft te vertellen over pedofilie. Ik wilde het debat op gang brengen.'

Is dit nu doorgedreven cynisme? Of meent u dit echt?

Patrick De Witte: 'Ik meen het echt. Omdat de realiteit nu eenmaal is zoals ze is. Pedofielen zijn niet te genezen. Hun seksuele geaardheid is dat ze op kinderen vallen. Dat is zo en dat blijft zo. En dus vormen ze een blijvend gevaar. Alleen durft niemand dat openlijk te zeggen.

' En dus is er maar een oplossing: allemaal opsluiten? 'Ja. Om de kinderen tegen hen te beschermen, en ook om hen tegen zichzelf te beschermen. Maar ik pleit hier niet voor een middeleeuwse kerker waarin ze omgekeerd aan kettingen worden vastgehangen. Voor mijn part mogen ze alle dagen kreeft eten. Als ze maar niet vrij rondlopen in de maatschappij. Ik zag onlangs een reportage over een speciale pedofielengevangenis in de Verenigde Staten.

Geen slecht idee, vind ik.' Binnen de hulpverlening zweren ze nochtans bij het succes van behandeling.

'Ik heb dat ook gehoord. We hebben het gevaar op recidive met de helft doen dalen, heb ik horen zeggen. Alsof we daar dan blij mee moeten zijn. In de helft van de gevallen is er dus wel recidive, en dus is er wel degelijk nog een groot probleem. Vooral omdat veel pedofielen steeds ergere feiten plegen.' 'Die hulpverlening is een echte business, daar zullen ze nooit toegeven dat ze machteloos staan. Maar elke hulpverlener die eerlijk is, zal toegeven dat een pedofiel eigenlijk niet te genezen valt.' 'Pedofilie wordt nog altijd niet ernstig genoeg genomen. Zouden ze seriemoordenaars of pyromanen die kans maken op recidive ook zo gemakkelijk los laten, denk ik dan. Geen probleem hoor mensen, de kans is maar één op de twee dat hij opnieuw een ziekenhuis in brand steekt. Wel, de verwoesting die een pedofiel aanricht bij een kind is even groot.' 'Ik geloof niet in dat naming and shaming. Dat werkt niet, en de aanpak komt per definitie te laat omdat je alleen namen kan bekendmaken van pedofielen die al toegeslagen hebben. Maar ik weet heel zeker dat veel andere mensen het wél een goed idee vinden om de namen en foto's van pedofielen bekend te maken. Mensen willen het weten als er een pedofiel in hun buurt woont.Wat politici en andere critici daar ook over zeggen.'

'Ik heb mij trouwens enorm druk gemaakt over al die critici die zich geroepen voelden om het initiatief aan te vallen. Die krakkemikkige site met die enkele foto's is niet het probleem. Dat pedofielen niet te genezen zijn en dus een gevaar vormen in onze maatschappij, dat is het probleem. De man achter die site is gewoon een ex-slachtoffer dat een beetje onbezonnen te werk gaat.' Een ex-slachtoffer, zoals uzelf. 'Ja.' In hoeverre heeft dat uw leven bepaald? 'Veel slachtoffers zijn getekend voor het leven. Maar ik ben er gelukkig onbeschadigd uitgeraakt. Ik was een jaar of tien. De dader was een buurman die vier huizen verderop woonde. Geen onbekende dus, maar een bekende, zoals meestal. Nadat het gebeurd was, bedreigde hij me. Ik moest zwijgen, anders zou hij mijn ouders vertellen dat ik sigaretten had gerookt en dat soort dingen. Ik voelde me schuldig natuurlijk. Maar het is mijn grote geluk geweest dat ik thuis alles meteen heb verteld. Binnen de kortste keren wist heel de buurt dat die man niet te vertrouwen was en is hij verhuisd. Hij is nooit veroordeeld.' Hebt u de man nog teruggezien? 'Ja, een keer. 25 jaar geleden al. Plots kwam ik hem op straat tegen, terwijl hij liep te wandelen met zijn vrouw en twee kinderen. Ik stond aan de grond genageld. Ik heb een grote bek, maar op dat moment was ik verstijfd. Ik kon alleen denken: zou hij die kinderen ook misbruiken? ' Zou u het willen weten, mocht er een pedofiel in uw straat wonen? 'Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb ook geen idee hoe ik zou reageren, mocht ik het weten. Waarschijnlijk zou ik niets doen, tenzij extra voorzichtig zijn. Trouwens: statistisch gezien moet er in deze straat wel een pedofiel wonen.' 'Ik heb mijn eigen kinderen in elk geval niet op een bange manier opgevoed. Geen clichés over snoepjes en vreemde mannen. Maar ik heb wel altijd discreet een oogje in het zeil gehouden. Ik ben enorm alert voor pedofiele gedragingen. Tijdens een reis in Italië bijvoorbeeld hebben we eens een Ierse man ontmoet die iets te veel aandacht had voor kinderen. Geen tien seconden zou ik die man alleen gelaten hebben met mijn zoon.'

Bron: Het Nieuwsblad van 22/04/2009