tien manen lang zonder zon ben ik vergeten
de kleur van je ogen en al wat er vast en losjes
mee verbonden was tot ver ten voeten uit
vreemde vormloosheden duizendmaal groter
dan een colaflesje of een houten blaaspijp
hadden de snelweg tussen mijn hoofd en hart
in puin en verschroeide aarde omgetoverd
en de goden konden en wilden me niet vertellen
voor welk kwaad dit mirakel mij boeten deed
misschien omdat berouw mij nooit is aangeleerd
nu trek ik verse sokken en gepoetste schoenen aan
en zie al geduldig als beton vooruit naar de Drie Gapers
waar het bier nog betaalbaar is en overvloedig schuimt
en lange benen languit onder de tafel worden gestrekt
het is nu wintertijd overal ook in jachtige en hete landen
zelfs daar waar de klimaten kunstmatig zijn opgewarmd
ik verkoop mijn ijskast dat onderkoeld en haperend wezen
ik hoef m’n dromen niet langer te verbergen voor mijn katten
en spreek weer voluit met hen over jouw hart en hersenen
de snelweg is weer open er speelt een naamloos rockbandje
Eric Rosseel
≤ nacht van donderdag 5 op vrijdag 6 november ≥
2 opmerkingen:
Verrassend wat sommigen met woorden kunnen maken, ben daar jaloers op.
K.
*** drie sterren!
David D.
Een reactie posten