zondag 23 november 2008
===== The Holy Man's Funeral Blues =====
when the snow is a-fallin' on Amsterdam
I'll be coming home to you
de vrouwen verwarmen hun onderkoelde voeten
met zeevruchten en al wat voor het grijpen ligt
een paar provincies verder
spreekt er één tegen muren die altijd antwoorden
en wacht tot de duisternis haar in bescherming neemt
(rond 17 uur in deze tijd van het jaar)
het sneeuwt buiten en binnen
in hart en nieren
en dus zijn de gemoederen bedaard
de opgewarmde radiatoren en de droge lucht
verstijven de synapsen van jan en alleman
die gewoontegetrouw van vader op zoon
naar het veldrijden zijn gaan kijken
gelukkig waken de lijven van de mannen
die zich nog de toekomst herinneren
zij beramen op dit gewijde moment
een gewaagde aanval op het tv-station
(Yvan De Vadder al op een Ryan Air vliegtuig
op weg naar Liechtenstein)
de Heilige Man, de Man van alle regie
die is snel nog in alle geniep
met een Bekende Vlaminge gehuwd
(keus genoeg, nietwaar?)
en is dan grimmig just married
met zijn sputterende SUV ten hemel gevaren
zijn rol is uitgespeeld en het doek is gevallen
over een tijdperk waarin teveel Sinterklazen
elkaar dolken in de rug staken
we applaudiseren in ons zondagskostuum
beleefd en goedgemanierd een laatste maal
zijn fans en de ganse schare armen van geest
vergeven zich aan zijn volmaakte nalatenschap
van rommelhypotheken en waardeloze aandelen
dansend op de maquette van de Lange Wapper
en al wat wankel is en amper gegrond
niet gewoon zich te laven met Leffe Kerstbier
versukkelt in de mist en de illusies
die al eeuwen de stroom vergiftigen
(het stuk is afgelopen en het volk
begeeft zich naar de bar of
vraagt zijn geld terug)
nu het sneeuwt in Amsterdam
keer ik huiswaarts
mijn bivakmuts en kalasjnikov
voor altijd op de achterbank
wanneer alles weer is ontdooid
zal een nieuwe andere lach
de kusten overrompelen
nog vóór de kerstbomen begin januari
in de rozegeur en maneschijn van glühwein
genadeloos op het strand worden verbrand
dan kijk ik even naar de horizon
wuif naar de ranzige lui die
in Dover op de kade staan
en trek terug het hinterland in
de kinderen wachten met
het maken van hun eerste sneeuwman
hun ogen triest en hoopvol
ze weten maar al te goed
ooit eens worden we volwassen
zeker nu de Heilige Man en de schijnheilige dichter
in de hemel aan het uitsterven zijn
.
2 opmerkingen:
straks word ik met al je relaties op het Stadhuis van Oostende en de eigenaars van het Wapenplein nog stadsdichter van Oostende; kan ik in de Langestraat liedjes zingen voor de kerels die op het punt staan elkaar "voor een sigaret" te vermoorden
Ik zal je bij je handje vasthouden als je naar Oostende komt voordat je in zeven sloten tegelijk loopt.
Een reactie posten