Wandelen langs de zee
meeuwen cirkelen je gezelschap
kindjes slaken kreetjes lachen
bouwen een kasteel
oude mensen hand in hand
schelpen knersten onder
vereelte voeten
honden zwemmen
halen keer op keer
gracieus geworpen ballen
eenzame man turend
verzonken in vervlogen tijd
zand glijdt door vingers
blondgelokte jeugd
ogen weerspiegelen
verliefd
gebronsde lichamen
glinsterend in de zon
gekoesterd
alleen ben je
midden mensen
zij houdt van je
de zee ze lokt
kom ik bied vergetelheid
later ze heeft tijd
Suzanne
3 opmerkingen:
Je hoort de kalme golfslag, de verleidelijke kant van de zee, de roep, hee; ga je mee?
Ja ik vertrek ;-)
Wandelen langs de zee, het geruis de lokroep die ons meesleept. Ah ja ik ben een kind van de zee Suzanne! Prachtig gedicht!
Mooi gedicht, Suzanne!
Een reactie posten