Het leven geeft de gelegenheid parels te verzamelen en steentjes weg te werpen, of steentjes te verzamelen en parels weg te gooien. Inayat Khan
maandag 20 september 2010
VOOR JOU...
VOOR JOU…
DE LAATSTE ROOS GEPLUKT
BEDAUWD, STRALEND IN DE OCHTENDZON
IK KEEK VERZONKEN IN HERINNERING
BLOED LIEP IN STRAALTJES VAN HAND
TOT ARM, ZO HARD HIELD IK VAST,
VERGAT DE DOORNEN
OP JE ARM STAAT MIJN NAAM
GETATOEËERD, NIET IN JE HART
JE ZOU ALTIJD VOOR ME ZORGEN
TOT IK JE NODIG HAD
JE BRACHT ME ROZEN
WIT OF ROZE,DIEPRODE
BIJ ELKE ONTROUW, BELOVEND
BEZWEREND DT IK JE LIEFDE HAD
VOOR EEUWIG EN EEN DAG
VERGAT JE LEUGENS
DE LAATSTE ROOS VOOR JOU GEPLUKT
IK VERGEET JE
MORGEN EN DE TIJD ERNA
HEB JE NIET MEER NODIG
SUZANNE
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Heel lief.
:-)
Tamme reactie van Gim ...
Een roos heeft scherpe doornen, kunnen je hart doorboren van droefenis en ontgoocheling van gemiste ware liefde en bedrog! Zeer mooi gebracht Suzanne.Begrijp je....
Liefs Odette
Merci, zulle ! Nog zo ééntje "voor mij" in mijn mail-box en ik blokkeer je !
Gedicht richt zich tot niemand in het bijzonder!
Kennelijk komt het te realistisch over!
Betekent dat ik goed kan gedichten maken.
Tegen niemand in het bijzonder? Tegen iedereen in het algemeen dus !?
Het is een prachtig gedicht Suzanneke.
Een reactie posten