kaïn & babel

een mooie septembernamiddag
Juul de oude salonkabouter snoeit zijn veertig rozen
nooit had ie kunnen denken
dat een mens zo slecht kon zijn als Mathilde
die heeft deze morgen het leven van de teennagels
van haar kinderen met drie millimeter ingekort

Juul moet even slikken
hij geeft maar meteen toe aan zijn smetvrees
rent het huis in & wast zijn handen in glycerine
& in het allernieuwste merk onschuld

but me, I just don’t care at all

ik lees Kaïn van José Saramago
die andere – Abel – vond ik altijd al
de eerste zij het niet de ergste
vergissing van de natuur en haar trawanten
(de natuur: die kan immers niet anders
dan zich elke keer opnieuw te vergissen) 
Kaïn was Eva’s lievelingskind
met liefde bedacht en met ontroering gebaard
meer dan vier uur deed ze erover
Abel kwam later – een ongelukje
na vijf seconden was hij al terzijde gelegd
zijn ouders namen niet eens de moeite
hem in de Jordaan te dopen

“nu hij van god een tong had gekregen
zei adam voor de eerste keer
tot eva: eva, laten we naar bed gaan!”

maar een tweede Kaïn kwam er helaas niet
Kaïn: die zat intussen met een vals paspoort
op zijn gemak en een zonnig terrasje
ergens in de Provence langs de Durance
een pastis te drinken met Carla Bruni

tja de tijd vliegt
toen ik kind was wouden al mijn vriendjes
(enfin, ik had er maar twee)
John Wayne worden en de meisjes
Jayne Mansfield of Anita Ekberg
ik - ik wou Kaïn worden – zeker
geen schoenmaker of kruidenier
voor eeuwig opgesloten zitten
in een tuin vol slangen en
lepe addertjes onder het gras:
nee hoor!

tuinslangen:
ik heb er zo mijn bedenkingen bij
terwijl Kaïn …
ach hij doet wat hij niet laten kan


Eric Rosseel s
http://rosseel.wordpress.com/ept. 2010]