Ik hoor de zee ruisen...

OOSTENDE - Het woon- en zorgcentrum Zeemanshuis Godtschalck is een van de terechte blik- vangers op de Open Monumentendag.

Uniek is dat bejaarde vissers en zeelieden er nog steeds voorrang krijgen.
De naam Godtschalck doet bij iedere visser en zeeman in de regio meer dan alleen maar een belletje rinkelen.

Allemaal weten ze het imposante gebouw aan de dokter Eduard Moreauxlaan liggen.

Niet zo verwonderlijk als je weet dat het geklasseerde woon- en zorgcentrum in cottagestijl al sinds 1925 een rustoord is voor gepensioneerde vissers en zeelieden uit koopvaardij en marine. Dat was trouwens de uitdrukkelijke wens van Helena en Isabella Gotschalck die hun fortuin begin de jaren twintig daarvoor legateerden aan de Belgische Staat.

Zij zetten daarmee het werk van hun vader, marinecommandant Jean-Eugène Godtschalck voort, die na zijn pensioen zijn levenswerk maakte van de hulp aan zieke en behoeftige zeelieden. Tot op de dag van vandaag hebben die zeelieden er onvoorwaardelijke voorrang bij opname. Voor zij die de prijs niet kunnen betalen, past de instelling zelfs bij. Jean C. (70), bijgenaamd Snoek, nam na een ernstige ziekte vier jaar geleden zijn intrek in Godtschalck en de oud-visser voelt er zich meer dan thuis.

'Ik hoor vanuit mijn kamer de zee ruisen. Waar kun je als visser nog meer naar verlangen?', zegt Jean. '

Vandaag hebben we garnalen zitten pellen, die we morgen met een tomaatje zullen oppeuzelen, heerlijk. Ja, ze zorgen hier goed voor ons. Van het begin af aan voelde ik mij hier thuis.'

Jean kent Godtschalck al van kinsbeen. 'Het zeemanshuis is een begrip in de visserswereld,' zegt hij.

'Tegen een visser voor wie het wat te veel begon te worden zeiden we niet: het is tijd dat je met pensioen gaat, maar wel: reserveer maar je plaatsje in Godtschalck.'

Zoveel echte vissers zijn er niet meer.

Van de 75 plaatsen worden er hooguit nog een 20 à 25-tal ingenomen door zeelieden.

Nog steeds mogen er 99 mensen op de wachtlijst staan, als de honderdste een zeeman is, gaat die voor op al de rest.

Met de andere bewoners worden er regelmatig verhalen uitgewisseld.

'Dat kan niet anders, want na een leven op zee kun je een boek schrijven', zegt Jean. 'Zo beval de kapitein op mijn eerste vaartuig, de O.92 Graaf van Vlaanderen waarmee op IJsland gevaren werd - ik was toen vijftien - om een dode meeuw een militaire begrafenis te geven.

Ik had een klein Belgisch vlaggetje gevonden, die hebben we dan maar op de vogel geplaatst.

.
Open monumentendag zondag 13 september 2009.

Doorlopende gidsbeurten van 9.30 tot 12.30 uur en van 14.00 tot 17.00 uur.