Kunstschilder Philippe Vandenberg werd dood in zijn huis aangetroffen. Op 57-jarige leeftijd maakte hij zelf een einde aan een bewogen bestaan.
In 1952 te Gent geboren, waar het contact met de werken van Bosch en Gustave Van de Woestijne in het Museum voor Schone Kunsten zijn fascinatie voor de schilderkunst heel vroeg heeft gestimuleerd.
In 1970 begint hij z'n studies Letteren & Wijsbegeerte en Kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit die hij in 1972 stopt om zich volledig toe te leggen op z'n studies schilderkunst. In 1976 studeert hij af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent en twee jaar later vertrekt hij voor de eerste keer naar New York waar hij de "ruimte" leert appreciëren in de werken van Pollock, Rothko, Kline en waar hij vooral wordt getroffen door 'Het gevecht der opstandige Engelen' van Ensor.
Philippe Vandenberg had een grote feeling voor literatuur en een ontmoeting met Hugo Claus in 1985 resulteert in de literaire uitgave 'De Gezegden'.
Daarna creëert Vandenberg z'n eerste tekenboeken waarin de tekening in functie staat van het boek. Vandenberg is een rusteloze "ravijnloper". Zijn werk is vaak transparant en lichtgevend. Vooral door zijn confrontaties met grote filosofen en kunstenaars uit vorige eeuwen.
Jonglerend met hun ideëen lijkt hij ongrijpbaar en creëert hij een soort vanitas die uniek is in de recente Vlaamse Schilderkunst.
Tussen 1996 en 1999 bezoekt hij herhaaldelijk Marseille, geboortestad van Artaud en rustoord van Rimbaud en start hij met potlood en aquarel 'Les Carnets', een soort van dagboeken die bestaan uit tekeningen, aquarellen en notities.
In 1999 volgt zijn retrospectieve tentoonstelling in het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen.
Dan ervaart men welke grandeur Vandenberg kan etaleren. Een gevoel van onherroepelijkheid weet hij in zijn tekeningen en op zijn doeken uit te werken. Een oeuvre van tarting en zelfverloochening.
'Les Carnets' stapelen zich op en in 2003 wordt hieruit voor de eerste maal een belangrijke selectie tekeningen getoond onder de titel 'Daily Drawings of Good & Vile 1997-2003'.
In 2004 wordt 'Exil de Peintre' uitgegeven, een bibliofiele uitgave met etsen en de tekst 'Lettre au Nègre'. In het oeuvre van Philippe Vandenberg gaan tekst en beeld steeds intenser met elkaar dialogeren. Het leed wordt uitgekleed. Zonder schroom.
Vorig jaar had hij nog een prachtige tentoonstelling in het Gentse Museum voor Schone Kunsten waar hij in confrontatie ging met de bekende oude meesters.
De pers juichte en de kunstenaar exposeerde kort daarop voor het eerst in New York.
Zijn werk zou kunnen concurreren met dat van Tuymans en Borremans. Maar het gebrek aan discipline en de overdosis tergend ongeduld zetten een rem op een internationale doorbraak.
Toch voelde Philippe Vandenberg zich terecht miskend.
Enkele jaren geleden schilderde hij een fantastische, rauwe reeks werken voor zijn kunstbroeder Marc Maet die ook zelfmoord pleegde.
Philippe Vandenberg ging niks of niemand uit de weg en leefde voor zijn kunst.
Dit zeer intense leven heeft vorige nacht geleid tot een zelfgekozen dood.
De kans is bijzonder groot dat de kracht van zijn schilderijen nu pas echt naar waarde wordt geschat. Met de dood van Philippe Vandenberg verliest Vlaanderen een belangrijke kunstenaar en een getormenteerde persoonlijkheid. Bron: Jan Haerynck.
Vandenberg is vooral bekend geworden door zijn schilderijen die hij maakte met zijn eigen bloed. Wreedheid en masochisme waren belangrijke thema's in zijn werk dat internationaal gewaardeerd werd.
In zijn werk gaan tekst en beeld vaak met elkaar in dialoog. Zijn schilderijen waren in Belgische musea, zoals onder meer het MuHKA in Antwerpen te zien, maar ook in het buitenland, onder meer in New York.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten