Mooi...

http://www.jacquielawson.com/viewcard.asp?code=1560479383964&source=jl999

Link openen en op het penseeltje klikken...

Mooi genoeg om het met jullie te delen, dankjewel Odette.

Het Laiterietje

Geschiedenis van het park

De oorsprong van het park is te zoeken in een verwilderde bos- en struikenzone die op de oude wallen van de stad en langs de grachten achter de kazernes van het Hazegras welig tierde. Onder impuls van koning Leopold II die Oostende een volwaardig stadspark wou geven, besliste de regering in 1886 om deze strook (28 ha) gratis af te staan aan de stad om er een openbaar park in te richten. Architect Keilig tekende de basisplannen. De daarop volgende jaren stond de regering meermaals extra stukken grond af aan de stad om het park te kunnen uitbreiden. Het Maria-Hendrikapark was ooit 57,5 ha groot!De eerste werken werden beëindigd in 1892. De “Avenue de la Reine” verbond nu het park met de zeedijk en het Koninklijk Chalet, één van de wensen van Leopold II. Eind juli 1892 werden zowel de Koninginnelaan als het Maria-Hendrikapark officieel in gebruik genomen. De bouwwerken hadden het park omgevormd tot een recreatiedomein waar op de aangelegde paadjes kon gewandeld of gereden worden (met koetsen, wagens en vooral fietsen!). Om de aantrekkelijkheid nog te verhogen werd op het eiland van de vijver een café-restaurant gebouwd, de “Laiterie Royale” (het huidige “Koninginnehof”, of in de volksmond nog steeds “t Laiterietje”). Bij de aanleg van het park werd ook gedacht aan sport en cultuur. Zo bevond zich op het domein een zwemschool, een roeivereniging en een museum.

De bovenste foto is het "koninginnehof", modern, proper, je kunt er lekker tafelen, de onderste foto is het vorige, het echte, het "Laiterietje", geen blokkendoos maar een prachtig charmant bouwwerk. Vroeger liep er een pauw die nu en dan zijn verenpracht toonde, de kippen liepen op tafel tussen de pinten en de koffietjes door, oergezellig... Heden zouden HACCP-ers een hartaanval krijgen, maar de klanten ervoeren een gevoel van geluk.

Nu is het moment om te wandelen in het heraangelegde park, de bomen vertonen hun mooiste kleuren, op de grond liggen de bladeren te bewonderen in wat men zo typisch de herfstkleuren noemt.

Have a great day

Gewoon de videoclip openen en je dag is goed.

Amandine

'De Amandine 0.129' was de laatste Ijslandvaarder en herinnert aan de meest beruchte periode uit de Vlaamse visserijgeschiedenis toen onze vissers wekenlang de mooiste en lekkerste vis achterna gingen naar het ijskoude maar zuivere water rond Ijsland. Veel kustbewoners bekochten dit met hun leven. De Ijslandvaarder werd door de stad Oostende aangekocht en volledig gerenoveerd. De modernste audiovisuele technieken werden aangewend om het leven aan boord van een Ijslandvaarder zo authentiek en realistisch mogelijk weer te geven. Die aanpak wordt ook aangehouden voor de inrichting van het dek, het visruim, de kajuiten, de machinekamer... met levensgrote poppen, geluiden en zelfs geuren wordt de indruk gewekt dat men echt aan het varen is. Rond de achterzijde van het schip een tweede blikvanger: de reconstructie van een straatje uit het Oostendse Visserskwartier anno 1960 jaren met winkeltjes, een café en zelfs een bordeel.

Het kostte twee jaar van hard en geconcentreerd werken in de oude scheepswerf ‘Seghers’ om het schip in zijn oorspronkelijke glorie te herstellen. U vindt de Amandine op de vernieuwde Visserskaai in het hart van Oostende.

De IJslandvaart is het bevissen van de rijke IJslandse visgronden van de Noordzee rond IJsland door vissersschepen zoals de O.129 Amandine.
Duizenden vissers van vele landen verdienden hun brood op IJslanders. De wateren rond IJsland waren een van de rijkste ter wereld. In die tijd betekende kwantiteit, soms tot 6000 kg vis per dag, meer dan kwaliteit.
De tocht naar IJsland nam vanuit Oostende zo'n vier dagen in beslag over een afstand van 1005 zeemijl, via wateren die geregeld door stormen werden geteisterd. IJslandvaarders waren stevig gebouwd om het lange verblijf op soms woelige zeeën te doorstaan. Tijdens de 20e eeuw gingen tal van schepen verloren. Vanaf 1945 verloren 49 vissers het leven in de IJslandse waters waarvan er 23 door golven overboord werden gesleurd.

Na een tocht van gemiddeld drie weken kreeg de bemanning drie dagen rust.

Oostende 1601-1604

De gedenkwaardige belegering van Oostende 1601-1604
In 2004 is het precies 400 jaar geleden dat in Oostende de oorlog werd beslecht tussen de aartshertogen Albrecht en Isabella en de protestantse troepen van Maurits. Dit drie jaar durende beleg bracht Oostende, dat toen slechts een klein stadje aan de Noordzee was, op de internationale kaart. Deze historische gebeurtenis, die een mijlpaal vormt in de geschiedenis van Oostende en van Europa, werd van toen af aan beschreven in tal van geschriften.
Onlangs verscheen het boek ‘De gedenkwaardige belegering van Oostende, 1601-1604’ Norbert Vanthomme (°1937, Oostende). Het verhaal is hoofdzakelijk gebaseerd op 17de eeuwse ooggetuigenverklaringen. Zo raadpleegde de autuer onder meer Philip Flemings 600 bladzijden tellend verslag dat in 1621 verscheen. Fleming verbleef 13 jaar in Oostende als militair-auditeur van het Oostendse garnizoen en als secretaris van 20 verschillende gouverneurs. Naast Flemings getuigenis, stofferen nog tal van andere oorspronkelijke getuigenissen uit die tijd het werk.‘De Gedenkwaardige belegering van Oostende, 1601-1604’ is beslist een aanrader voor degene die meer inzicht willen verwerven in het reilen en zeilen in Oostende ten tijde van het Beleg. Het boek telt 190 bladzijden, werd gedrukt bij Lannoo nv en werd uitgegeven in samenwerking met de stad Oostende. De publicatie kost 20 euro en is verkrijgbaar bij de Cultuurdienst op de tweede verdieping van het Stadhuis

De oudste kaart dateert van omstreeks het begin van de 17de eeuw. Zo is de periode van het beleg van Oostende (1601-1604) erg goed gedocumenteerd. SAO KP/G0021 – Oostende, ca. 1560 door Jacobus van Deventer

Girls, girls, girls

Ladies Night Out
10 oktober 2008

Ze dragen

Truitjes met ruitjes

En rokjes

En sokjes.

De meisjes gaan op stap !

Gedicht en illustratie van Gimycko, meer via 'tekentalent' (zie links)

Bloemenuurwerk

1964 : in het teken van het duizend jarig bestaan van de Oostendse gemeenschap. In de wijzerplaat is het wapenschild van Oostende aangebracht met daarin “1.000”.

1986 : bovenaan “Oostende” - wijzerplaat vervangen door de letters van Leopoldpark. Op de plaats van de 6 komt het getal 125.Naar aanleiding van het 125 jarig bestaan van het Leopoldpark. Onderaan opnieuw de datum.
Evenwel werd in augustus 1986 een foutieve jaardatum geplaatst, nl "88" ipv "86".

Uiteraard werd elk jaar een andere beplanting aangebracht maar hier hebt U toch een prachtige voorbeelden!

Bloemenuurwerk

In januari 1933 werd een aanvang genomen met de werkzaamheden. De houten wijzerplaat werd, na enkele dagen, opnieuw uitgehaald ten einde aan de heuvel een betere glooiïng te geven om aldus een betere zichtbaarheid te waarborgen. Eind april werd het mechanisme aangebracht, mechanisme dat voortbewogen werd door een electrische motor van 22 volt met een kracht van 3/10 P.K. De minutenwijzer, 5,50 m. lang, woog 97 kg., terwijl de uurwijzer, 4,50m. lang, de 83 kg. benaderde. Op 23 juni 1933 werd een klok geplaatst, aangebracht bovenaan de helling, klok die het uur en het half uur zou aangeven. Deze klok, 95 kg. wegend en het jaartal 1748 vermeldend, kwam vanuit de oude St. Pieterskerk.

1938 : de watervalletjes, bloembakken , vijver met siervis zijn aangebracht. Onderaan als siermotieven : het wapenschild van West - Vlaanderen - de letter L. - een kroon opnieuw de letter L. en het wapenschild van Oostende.
1939 : ongeveer identiek
1948 : ronde wijzerplaat voorzien van Romeinse cijfers. Bovenaan opnieuw het woord “Oostende “.
1949 : ronde wijzerplaat waarin een lier-motief is aangebracht (ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het muziekconservatorium). In de wimpel onderaan een notenbalk met noten.
1954 : alle cijfers zijn in bloemen op de wijzerplaat aangebracht, dat het Rotary-embleem vertoont, gezien het Rotary congres dat te Oostende werd gehouden.

Knack

Blog: Frank Thevissen "Het enige politieke boek dat in dit land nog moet worden geschreven heet 'Seks in de Wetstaat'."
Waarom niet even F.T.'s blog lezen op Knack on-line? Interessant.
Geplaatst door Suzaninka.




Graag reacties op alle onderwerpen, gewoon via anoniem maar graag ondertekenen met je voornaam, uiterst zelden wordt een reactie geweigerd! Alleen als het kwetsend is voor derden.

Jacques Brel

http://www.youtube.com/watch?v=T4Mx8AN0GF4

Zoveel prachtige "chansons", de opname is jammer genoeg verstoord door een slechte vertaling van de tekst die verschijnt op het beeld, maar omdat het één van de volgens mij drie beste liedjes is hoop ik jullie met genoegen te laten luisteren naar 'Jef'. 'Les Bourgeois' en 'Ne me quitte pas', en...ik kan gewoon niet kiezen!

Naast één der grootste chansoniers aller tijden was Jacques Brel een uitstekend acteur.

Ad Fundum

Die eens zin heeft in een speciaal biertje klikt op 'Odette' bij de links. Bron: WZL

Veni,vidi,vici

(Ik kwam, ik zag, ik overwon.)
Na op een simpele en snelle manier gewonnen veldtocht in Voor-Azië stuurde Julius Caesar dit bericht naar Rome. De boodschap is een van de meest geciteerde uitspraken uit de geschiedenis. Een bij studenten populaire verbastering luidt: 'Veni, bibi, nausea.' Dit staat voor: 'Ik kwam, ik dronk, ik moest braken.' Het Nederlandse 'Veni, fietsie, foetsie.' spreekt voor zich.

Zoals "the Stranger" schreef:

Gestolen Fiets
.
.
.
.
hier stond ie
.
.
.
.
(14/09/2008) zie link: kroonprins.

Peace

Voor elk wat wils op "puin des aanstoots", speciaal voor Marleen B.

All we are saying

Is give peace a chance

Spencer Davis

Spencer Davis just might have the coolest hobby in the world. It's taken him from his workshop bench to art galleries and has afforded him the opportunity to hang with some of the ginchiest guys and gals on the West Coast art scene. It's more than a hobby though, it's sculpting at its most voluptuous. Spencer's work really needs to be seen to be believed, and I guarantee that even once you've seen it you won't necessarily believe it- his Booty Babes defy not only the stereotype of feminine beauty but gravity itself.

Barbie's met een maatje meer!

De lachende presentator

http://www.youtube.com/watch?v=5X1VIyZe3Ws fragment uit "in de gloria"

http://www.youtube.com/watch?v=_0eINGyJHz8 lachen is gezond

Volksverhaal...

Deze prachtige tekening van Ans Markus (even googelen) bracht me spontaan dit verhaal in mijn gedachten:

Een grootmoeder woonde samen met haar dochter en kleinzoon.Toen ze oud en zwak werd, veranderde ze van een trouwe hulp en toeverlaat in een constante bron van ergernis.Ze brak borden en bekers, maakte messen weg en morste water. Op een dag stuurde de dochter, geërgerd omdat de oude vrouw weer een kostbaar bord had gebroken, de kleinzoon uit om voor zijn grootmoeder een houten bord te kopen.

De jongen aarzelde, want hij begreep dat een houten bord een vernedering zou zijn voor zijn grootmoeder. maar zijn moeder drong aan, dus hij ging. Hij kwam terug met niet een maar twee houten borden.

"Ik had je toch gevraagd om één bord te kopen," zei zijn moeder. "Heb je me niet verstaan?"

"Jawel" zei de jongen. "maar ik heb het tweede bord gekocht zodat er ook een voor jou zou zijn, als je oud wordt."

Volkse wijsheid.

James Ensor

Het Ensorhuis is het huis waar James Ensor de laatste 32 jaar van zijn leven sleet. Hij erfde het in 1917 van zijn oom Leopold Haeghman, die – net als Ensor’s ouders even verderop in de straat – een schelpen- en souvenirwinkel openhield. In het huis van zijn ouders is in zijn atelier op de zolder van het pand het leeuwendeel van zijn schilderijen ontstaan. Hij was er evenwel zo krap behuisd dat hij er zijn absolute meesterwerk ‘Intrede te Brussel’ nooit in zijn geheel heeft kunnen ontrollen.

De piano en het harmonium herinneren aan Ensors muzikale bedrijvigheid. Hij componeerde de balletmuziek ‘La gamme d’amour’ en de ‘Marche des Rotariens Ostendais’. Het harmonium was een geschenk van Albin en Emma Lambotte-Protin. Emma was Ensors trouwste mecenas. De mahoniehouten buffetkast maakt deel uit van de achtergrond van ‘De oestereetster’ (1882). In de eetkamer valt de neobarokke kast op, die op schilderijen en tekeningen terug te vinden is. In beide kamers hangen reproducties, o.m. ‘De verbazing van het masker Wouse’ (1889), ‘Maskers twistend om een gehangene’ (1891), ‘Oude vrouw met maskers’ (1889), ‘Muziek in de Vlaanderenstraat’ (1891), ‘De intrige’ (1890) en ‘De val der opstandige engelen’ (1889).James EnsorhuisVlaanderenstraat 27

Een bezoekje waard zoals zoveel in Oostende.

Suzie koos:

via: http://yerka.org.ru/
Jacek Yerka

Ik geef jullie 2 prachtige voorbeelden, die meer wilt zien opent de link en klikt op "art of Jacek Yerka", fantastisch. Klik op de schilderijen en bekijk ze in een grotere uitvoering.

Dierendag

4 oktober, werelddierendag, we zien wat door de vingers vandaag van onze vrienden de dieren.

Even terug naar 1963

Waar kan ik mijn kind het beste slaan?
Harriët FreezerVrouwenpagina, Het Parool17 oktober 1963'Van alle ouderavonden die ik trouwhartig bezocht, is mij er maar een bij gebleven. Op die avond hadden we van een kinderkenner eerst een lezing gehad en daarna mochten er vragen gesteld worden. U weet wel, zo van: Hoe maak ik mijn zoontje zindelijk zonder hem trauma's bij te brengen. Of: Hoe ontplooi ik de creativiteit van mijn kinderen. (...) We luisterden plichtsgetrouw totdat de vrouw van de boswachter met haar onvergetelijke vraag kwam: 'Meneer, waar kan ik mijn kind het beste slaan, om zijn kop of op zijn billen?' Een verrukkelijke vraag die onze hele avond goedmaakte.' © illustre bv. Fiep Westendorp Illustrations