Poëzie...

Stille morgen
iets vroeger of iets later
stille morgen
Laat het licht maar weken
klokken verzetten zichzelf wel

Van de kast op de tafel op de stoel
in de zetel
en ze noemen uur na uur een zeker
uur
omdat we nooit zouden vergeten
de pijn
maar ik WIL vergeten
dus nu straks morgen een frakske en een ochtend
waarop de zon om het even wanneer alweer
opgaat
In zalig leven
Tot de duisternis overneemt

 

Alain De Veirman