Platgetrapte bladeren op de grond
vormen een veelkleurig tapijt
de geur van chrysanten hangt in de nevel
we herdenken de doden, vergeten
even de levenden
Waterige zon komt te voorschijn
belicht zacht de graven
naar mottenballen ruikende jassen
oude dames met een hoedje op
respect voor de doden
Je babbelt met je gestorven dierbaren
antwoorden doen ze niet
ze krijgen bloemen en bezoek
nooit hadden we tijd toen
ze hielden het tegoed.
Suzanne P.
