vandaag, de zon stond reeds laag
is eindelijk één van mijn pyrogene werelden
spoorloos vergaan zoals ze gekomen is
de brandweer spoot amper schuim
wat as verwijderen en aambeien wegsnijden
van een je weet maar nooit neerdalende feniks
dit alles op enige afstand
van een hemeltergende bromelia
plus een zwelvoet
met menselijk en dierlijk verlengstuk
uiteraard dat bijtend oedipaal monster
dat school gelopen heeft in Somalische wateren
chaos? maar nee!
geen glas porto werd gemorst
van een hemeltergende bromelia
plus een zwelvoet
met menselijk en dierlijk verlengstuk
uiteraard dat bijtend oedipaal monster
dat school gelopen heeft in Somalische wateren
chaos? maar nee!
geen glas porto werd gemorst
integendeel!
de zee ligt weer waar ze hoort
tien mijlen ver met Mathilde en al
de zee ligt weer waar ze hoort
tien mijlen ver met Mathilde en al
et qu’on n’en parle plus!
voor Suzanne P.augustus 2010]
7 opmerkingen:
Te individueel. Prachtige beelden worden vermengd met persoonlijke situaties. Compromis leren vinden.
Beste anoniem, ik zie niet n hoe je een gedicht voor iemand kunt schrijven zonder persoonlijk te worden!
Btw als het de titel is die luid gewoon Bromelia.
De rest heb ik er bijgevoegd opdat iedereen zou weten dat het voor mij is.
S.
Te persoonlijk?
Haha, dat moet een helderziende lezer zijn :-)
Heel mooi Suzie, ik kan me voorstellen dat je er blij mee bent.
Jacques
Mooi gedicht ; hoe is het met je voet, Suzanne?
Kreeg je er de bloem bij?
@Marjan, ja zeker, in een mooie glazen vaas die evenwel al in gruzelementen is dankzij Cartouche,
maar heb de plant zelf in een ander potje gezet!
Een reactie posten