woensdag 30 juni 2010

Een oud-koloniaal vertelt:


Het is merkwaardig stil rond de 50-jarige onafhankelijkheid van Congo.
Nochtans "staan de Belgische media er vol van".
Als anderen er niets over kunnen/willen vertellen, dan ik wél, als oud-koloniaal die sinds die onafhankelijkheid op mijn manier dit land heeft willen helpen, zoals vele anderen.
Maar die stillekes verdwijnen, oudjes die we zijn.
Wat moet er me dus 'van het hart'?
Dat 50 jaar ontwikkelingssamenwerking (OS) van ons land met Congo een lamentabel fiasco is. Dat het ganse Congo integendeel gezakt is tot een ongekende diepte van ellende. Hoeveel miljoenen euro heeft dat gekost? Voor WAT?
Als men mij antwoordt dat iedere druppel hulp van mens tot mens, hoe tijdelijk ook, toch iets moois is, dan begrijp ik dat volop. Maar gaat het dáárover, lieve mensen?
Ik daag iedereen uit die op het terrein aan die OS heeft meegedaan, en die soms met tranen in de ogen afscheid moest nemen van hartelijke, moedige en eeuwig-hoopvolle dutsen aldaar, ik daag ze uit om eerlijk te getuigen dat ze aan opbouw hebben meegeholpen.
In een land waar geen enkel van de ontelbare initiatieven ook maar één spoor achterhield, in een land waar alle opbouw verdwijnt als in een zwart gat.
Vertwijfeling, dát houden die misschien duizenden helpers ervan over. Zelfs deze die louter avontuur wilden beleven kwamen op de duur onder de charme van die mensen daar. Zelfs deze die louter 'om den brode' naar daar trokken, bezweken onder die onverklaarbare charme van het volk en het land, alles in een onvergetelijke mengelmoes vreugde, exaltatie en droefheid, radeloosheid, hulpeloosheid. Tenzij er hopeloze cynici onder zaten.
Hoeveel kafkaiaanse anekdotes zouden ik en zovele anderen niet kunnen aanhalen,? Hoeveel ogenblikken van geestes-stilstand, onbegrip, wanhoop?
Is er nu op de media één enkele gedegen analyse te zien, te horen, van het Waarom?
Heeft ook maar één enkele reporter de moed?
Neen, liever op implicite wijze "de schuld" gaan zoeken, zo 'niet ver van mijn bed'.
Gemakkelijker natuurlijk, vergt weinig intelligentie en nog minder ernstige documentatie.
Straks is het allemaal voorbij. De kijker en lezer zullen het vergeten, zoals zoveel andere nieuwtjes, in dat perpetuum mobile van berichtgevingen en beschouwingen.
Daarom eindig ik met vragen die me al die jaren plagen, waarop ik geen verhaal heb:
Hoe lang nog die zielige parodie van OS?
Hoe lang nog eer jonge idealisten hier beseffen dat de huidige OS in Congo geen instrument is maar slechts een werktuig ten behoeve van wie er aards voordeel van heeft?
Hoe lang nog eer onze gemeenschap zich dáártegen rebelleert?
(dit alles in één zucht getokkeld, en zonder herwerking, uit mijn hart)


De Amerikaanse journalist Dan Koeppel, op zoek naar zeldzame bananenvariëteiten, volgt samen met fotograaf Andrew McConnell, de Congorivier naar het landbouwstation en ontdekt in het Afrikaanse oerwoud de resten van een enorm onderzoekscomplex dat nog altijd wordt bemand door een aantal wetenschappers van de universiteit van Kisangani. Lees hierover meer in het juninummer van National Geographic Magazine.

http://magazine.nationalgeographic.nl/2010/05/24/national-geographic-magazine-juni-2010/

Warm...


Het tweedelige badpak is al van zeer oude afbeeldingen bekend. Wandschilderingen en een mozaïek uit de 4e eeuw na Christus in de Villa Romana del Casale in het Siciliaanse bergstadje Piazza Armerina tonen een vergelijkbaar kledingstuk. Negen van de oorspronkelijk tien uitgebeelde Romeinse sportschoonheden droegen bikini's.

maandag 28 juni 2010

Mon petit chat


mon petit chat (ma petite chatte eigenlijk)
.
mon petit chat
quel amour veux-tu partager avec moi
sous le soleil de la lampe
toi aussi
tu attends des bruits de pas
dans ce couloir qui
vient de cet autre monde
où on danse, où on boit
inconsciemment, selon le jour des calendriers

nous attendons ici dans le silence
et je te regarde dans tes yeux trop humains
il y a tant de choses, heureusement,
que tu ne sais pas
tu peux pas t'expliquer la douleur
que tu vois dans mes yeux,
ni pourquoi je gratte ces lignes sur le bloc de papier
qui te sert, souvent, de coussin de nuit

et je ne sais pas m'expliquer à moi
la joie de jouer avec le crayon
que tu as déjà traïné
dans tous les coins de la chambre.
mais quand je te caresse le dos,
et tu me lêches les lèvres,
nous nous comprenons
notre monde à nous nous suffit
pour ces quelques moments.
.
(3-1-1988)

zaterdag 26 juni 2010

Mijn Kat

Als ik mij alleen voel
dan praat ik tot mijn kat
die zit dan stom te kijken
en knipoogt dan maar wat.

Hij draait ook met zijn oortjes
naar mijn stem geluid
met zijn rode tongetje
een stuk zijn bekkie uit.

Het is alsof hij zeggen wil
ach mens ga jij toch heen
met een kat als ik bij jou
ben jij toch niet alleen.

Leonard M.

vrijdag 25 juni 2010


Cartouche: (Oud-Egy: Shenou) bevat de troonsnaam van de farao en wordt meestal vergezeld van de titel en de persoonlijke naam van de farao (naam of sa re). Cartouches staan symbool voor de cyclus van de eeuwigheid en dienen ook als bescherming.

De eerste cartouche die we kennen is die van Snefroe van de vierde dynastie. Ze blijven door de hele Egyptische geschiedenis heen bestaan. Zelfs nog in de Romeinse tijd waar ze meestal vergezeld werden van de titel autocrater.

Aan de hand van een cartouche kun je zien dat het gaat om een farao en niet om een God. De namen van Goden werden namelijk niet in een cartouche geschreven.


Het volk van Parijs was dol op hem, want hij nam het op voor de armen en kende geen medelijden met de rijken; hij strooide om zich heen met het goud dat hij wegnam uit de schatkisten van de groten van deze wereld. Zijn naam was Cartouche.

donderdag 24 juni 2010

Cartouche


Ik ben geboren op 11 mei 2010.
Vandaag werd ik geadopteerd.
Cartouche is mijn naam.
Ik woon bij Suzanne in Oostende.
Vanaf de eerste blik wisten we: het klikt.

Eerste foto... Cartouche zes weken.

dinsdag 22 juni 2010

Dichtkunst

HARDE PORNO

Nooit iets eigenaardigers
meegemaakt als daarnet
op de tram.

Daar zat ze,
het wicht,
dat ik gisteren
grondig bekeken
had in mijn
favoriete pornomagazine
(haar benen wijd open)

en

nu keek ik enkel
naar haar gezicht
en toch herkende ik haar.

Georges de Caluwé

Dat staat niet in de koran!


Honden mogen in Iran niet meer als huisdier worden gehouden omdat ze onrein zijn. Dat heeft een gezaghebbende moslimgeestelijke bepaald. Alleen waakhonden en herdershonden zijn nog toegestaan. Dat meldt de krant Javan Daily.

"Vriendschap met honden is een blinde imitatie van het Westen", zegt grootayatollah Naser Makarem Shirazi. "Er zijn veel mensen in het Westen die meer van hun honden houden, dan van hun vrouw en kinderen." Iraniërs die betrapt worden riskeren voortaan een boete of zelfs een celstraf. (eb)

vrijdag 18 juni 2010

"The Three Terrors" Schit-ter-end!

Lucy Loes overleden...


Geboren op 24 januari 1928, als Lucienne Van Besien
Moeder van 7 kinderen, grootmoeder van 23 kleinkinderen
Huismoeder tot haar 50ste
Exploitante van café Concordia en later 't Valentientje
Neemt haar eerste plaat op als ze 50 jaar is
Speelt mee in de Oostendse revue
Scoort nationaal met 'Mien Zeekapitein' dankzij Big Brother in 2000
Neemt in 2001 een video op met Oostende als decor
Bekendste hits: Mien Zeekapitein, Bie uus aan t Zeetje, De dikke madam, Vesche Ploate
Favoriet nummer: 'We'll meet again' (Vera Lynn)

woensdag 16 juni 2010

Parijs verbiedt...


Het controversieel 'worst- en wijnstraatfeest' in Parijs wordt verboden omdat de Franse autoriteiten vrezen dat het uit de hand zou lopen. Extremistische groepen wilden met het evenement protesteren tegen de 'islamisering' van hun stadswijk. Varkensvlees en alcohol zijn immers verboden volgens het islamitische geloof.

Het feest zou vrijdag doorgaan in Rue Myrha in het 18e arrondissement van de Franse hoofdstad. In die straat staat een moskee, en het evenement moest dan ook plaatsvinden op het moment dat moslims hun vrijdagmiddaggebed hadden beëindigd.

Een Franse minister van Algerijnse komaf haalde fel uit naar het initiatief. Fadela Amara noemde het "haatzaaiend, racistisch en xenofobisch". (anp/sam)

maandag 7 juni 2010

De kapitein van 'Het Zinkend Schip' schreef:

Deze post werd ondergebracht bij de reacties op:

Diogenes zocht, ik vond...



Ik schreef gisteren een stukje op Intra Muros over in Tilburg gedetineerden.
Naar meerdere mensen doorgestuurd en zie naast de vele sympathiebetuigingen heeft Eric Rosseel bekend als een unicum zijn warm hart getoond en er iets aan gedaan!
Uit naam van de gedetineerde medemens mijn hartelijke dank.
Suzanne.

Van: Eric Rosseel [mailto:rosseel.eric@skynet.be]
Verzonden: zondag 6 juni 2010 17:30
Aan:
wouter.devriendt@groen.be; john.crombez@s-p-a.be
CC: wendy leyn; Caroline Gennez
Onderwerp: Gebroken partner- en gezinsrelatie door detentie in Tilburg

Beste Parlementair,

Ik ontving volgend stukje van een Oostendse penitentiaire beambte (op rust) die van een Vlaamse gedetineerde een telefoontje kreeg vanuit de gevangenis van Tilburg.

Wat vernam ik (ex-cipier) daarnet via de telefoon uit Tilburg?

Weer een gedetineerde van wie de partner afgehaakt heeft.

Het is gewoon onmenselijk en het is een kweekplaats voor tijdbommen!

Gezinnen vallen uiteen, want het is verdorie uren ver om er op bezoek te gaan.

Voor iemand me van racisme beschuldigt zou ik vragen eerst goed na te denken, gedetineerden uit landen als Polen, Rusland (om het bij de blanken te houden) krijgen geen bezoek noch in België noch in Nederland, dus voor hen maakt het niet uit en toch stuurt het beleid Belgen naar ginder, deze mensen zijn quasi afgesneden van hun familie.

Is er dan geen enkele journalist bereid dat eens aan te kaarten?

Geen enkele politieker die daar een punt van maakt?

De rechter veroordeelt, waarom moet daar extra straf bijkomen?

Kinderen vervreemden van hun papa, het is al moeilijk genoeg als hij in een Belgische gevangenis verblijft maar hier is het bezoek-vriendelijker.

Een gedetineerde die een dag 'vrij' heeft moet eerst naar Wortel vanaf de vrijdag waar hij dan verblijft tot hij op maandag een paar uur buiten kan, dan terug overnachten in Wortel enz.

Miljoenen verspilde euro's.

Het geld voor de huur alleen al zou ruim voldoende geweest zijn een gevangenis hier bij te bouwen!

Dit is een schande, kan nu echt niemand eens het voortouw nemen en dat in de openbaarheid brengen?

Gedetineerden zijn ook mensen en ooit komen ze terug in de maatschappij, maar hoe?

Verlaten, alle contact kwijt, verbitterd...

Het is geen klaagzang tegenover het personeel ter plaatse,die mensen vallen best mee.

Het gaat erom dat wie familie heeft niet zover verwijderd mag worden, iedereen in het gevangeniswezen heeft de mond vol van "we mogen geen vervreemding van familie toestaan", wel dan: wie doet er wat aan?

Het heeft uiteraard geen zin deze kwestie over te maken aan minister van lopende zaken Justitie Stefaan De Clerck. De kwestie gaat erom in hoeverre de minister van Justitie weet heeft van het aantal gevangenen dat na zijn overplaatsing naar Tilburg zijn partner- of gezinsrelatie zag teloorgaan.
Ook indien Justitie persoonlijk niet Uw specialisatie of voorkeursmaterie is, vraag ik u graag of u deze mail kan doorsturen naar een evt. beter geplaatste collega.

Veel dank.

Eric Rosseel
gepensioneerd docent psychologie VUB

Sent: Monday, June 07, 2010 8:49 AM
Subject: RE: Gebroken partner- en gezinsrelatie door detentie in Tilburg

Beste Eric,

Bedankt voor het bezorgen van dat bericht

We zullen ons oor eens te luisteren leggen over wat er aan de hand is, maar ik zal je bericht inderdaad ook bezorgen aan onze justitiespecialist.

Mvg

John

From: "Renaat Landuyt" <renaat.landuyt@skynet.be>
To: <
rosseel.eric@skynet.be>
Cc: "'Steven Wittevrongel'" <
steven.wittevrongel@s-p-a.be>; "'John Crombez'"
<
John.Crombez@vlaamsparlement.be>
Sent: Monday, June 07, 2010 9:44 AM
Subject: RE: Gebroken partner- en gezinsrelatie door detentie in Tilburg


Zeer geachte,
Beste eric,

Collega John Crombez maakte mij uw mail over.

Tot onze publieke ergernis heeft de minister van justitie De Clerck ervoor gekozen om zo vlug mogelijk de 'gemakkelijkste' personen naar Tilburg te sturen. Er zijn geen echte criteria tenzij de gebruiken van vandaag in die zin dat Tilburg aanzien wordt als een uitbreiding van Wortel.

Toegegeven voor velen was dit een verbetering: dichter bij huis en een beter (intern) verblijf. Het is dus niet voor iedere familie een nadeel geworden.
Door een goede treinverbinding betekent het voor sommigen een verbetering in
tijd en geld voor het bezoek.

Zelf hebben wij er inderdaad ook op gewezen dat het echter beter ware mocht meer energie gestoken geweest zijn in het 'verplicht' overplaatsen van een 80-tal Nederlanders in onze gevangenissen en in het 'verplicht' overplaatsen van andere nationaliteiten.

Voor Marokko komt binnen kort een verdrag in die zin van kracht (met name niet meer met de vrije keuze van vandaag maar wel degelijk verplicht).

Meer in het algemeen is er inderdaad echt nood aan een planning, aan een beleid inzake strafuitvoering.

Mvg.,
Renaat Landuyt.


vrijdag 4 juni 2010

British humor


A satirical view of Iran's nuclear ambitions, human rights record and attitudes to terrorism, from No Laughing Matter.

Omdat...

het stralend weer is... het weekend begint... ik de url kreeg van Gimycko... ik het de prachtigste animatie vind die ik sinds lang zag... ik een glimlach op jullie gezicht wil toveren... klik als de bliksem op : http://www.youtube.com/watch?v=8OFu-Rnx0Tg

We Con the World


We'll make the world believe that Hamas is momma Theresa...

donderdag 3 juni 2010


KV Ostend Motorsport organiseert op zaterdag 5 en zondag 6 juni de 37ste editie van de Snelheidsprijs voor motoren in de Vuurtorenwijk.

dinsdag 1 juni 2010


Spooky
June 1st 2010

I want spooky love –
Spooky love –
Spooky love
From the girl above.

And that spooky girl
From above
That’s the girl
That I love !

Gimycko

RIP Louise Bourgeois

Bourgeois werd zaterdagnacht getroffen door een hartaanval en overleed maandag in het ziekenhuis Beth Israel Hospital.

Bourgeois werd geboren in 1911 in Parijs. Ze leefde en werkte in New York. Werk van Bourgeois is in talrijke vermaarde musea te vinden zoals het Museum of Modern Art in New York, het Parijse Centre Pompidou en de Tate Gallery in Londen.

Bij Beaufort 2006, de grote zomertentoonstelling van hedendaagse kunst aan de kust, was een van haar werken de blikvanger: een monumentale bronzen spin die boven het graf van Ensor in Oostende stond. Het negen meter hoge kunstwerk was al op vele plaatsen te zien, van het Rockefeller Center in New York tot de Hermitage in Sint-Petersburg, maar de opstelling in de schaduw van het Duinenkerkje was uniek.